Jaram się nim jak kościoły w Norwegii :D

Byli i wybyli. Wypełnili mi weekend co do minuty, za co jestem im wdzięczna. Ja też mam nadzieję, że czas spędzony ze mną  nie był zmarnowany. Jedna z osób, która mnie odwiedziła nigdy w stolicy nie była, więc starałam się pokazać to, co mnie w tym mieście najbardziej urzekło. Starałam się pokazać, że Warszawa to nie tylko Złote Tarasy, kebaby, korki i labirynty przejść podziemnych, ale przede wszystkim miasto po przejściach, gdzie ślady historii, chociaż często niezauważalne, przewijają się na każdym kroku. Czy mi się udało? To się okaże;). Najbardziej zadowolona jestem z wizyty w Centrum Nauki Kopernik, bo oprócz zdobycia kilku ciekawych doświadczeń, odprężyłam się, naładowałam akumulatory i zwędziłam kolejną kartę logowania do kolekcji, ale cicho sza;). Nawet jestem w stanie wybaczyć stanie w 2-godzinnej kolejce po bilety. Poza tym oczywiście trzeba było pojawić się w sztandarowych miejscach, czyli Nowy Świat, Krakowskie Przedmieście, Plac Zamkowy. Niby byłam tam wiele razy, już nawet nie jestem w stanie policzyć ile, ale za każdym razem czuję jakbym była tam po raz pierwszy.
I na koniec miejsce dla mnie szczególne (może nawet najważniejsze), z którym wiążą się dziecięce wspomnienia, tzw. "serce Warszawy", czyli Pałac Kultury i Nauki. Dla starszych pokoleń symbol komunizmu i czasów Stalina, dla mnie nieodłączny element krajobrazu, bez którego Warszawa nie byłaby Warszawą. A dlaczego akurat ten budynek? Bo jak ktoś trafnie powiedział: "Jaram się nim jak kościoły w Norwegii". :)

9.11.2013 r.

Wspomnienie wakacji 30.08.2013 r. - widok nocą z XXX. piętra na ul. E. Plater (Dworzec Centralny, Złote Tarasy)...

... i wakacji 2012